بررسی نقش میانجی قابلیت یادگیری سازمانی در رابطه بین سرمایه اجتماعی با دانش‌آفرینی
کد مقاله : 1021-CNF (R1)
نویسندگان
نوشین محمدی *
راهبر آموزشی آموزش و پرورش ناحیه 3 کرمانشاه
چکیده مقاله
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی قابلیت یادگیری سازمانی در رابطه بین سرمایه اجتماعی با دانش‌آفرینی می‌باشد.
روش: روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مدیران، معاونین و کارکنان دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی استان کرمانشاه می‌باشد. تعداد نمونه 343 نفر تعیین شده است. همچنین روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی طبقه‌ای بود. برای گردآوری داده‌ها از 3 پرسشنامه محقق ساخته سرمایه اجتماعی، پرسشنامه استاندارد یادگیری سازمانی اوناگ و همکاران (2014) و پرسشنامه استاندارد دانش‌آفرینی رحیمی و همکاران (2011) استفاده شد. داده‌ها با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری با کمک نرم‌افزار SMART PLS2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که سرمایه اجتماعی بر قابلیت یادگیری سازمانی به میزان (146/0 = β 3/017,= t)، سرمایه اجتماعی بر قابلیت یادگیری سازمانی (706/0 = β 22/572,= t) و قابلیت یادگیری سازمانی بر دانش آفرینی به میزان (684/0 = β 14/663,= t) تأثیر دارد. همچنین نتایج نشان داد که قابلیت یادگیری سازمانی نقش میانجی در رابطه بین سرمایه اجتماعی با دانش آفرینی دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به این یافته های می توان گفت در صورتی که دانشگاه ها به سرمایه اجتماعی و تقویت قابلیت یادگیری سازمانی در میان کارکنان بپردازند می توان انتظار داشت دانش آفرینی در دانشگاه ها رشد محسوسی داشته باشد.
کلیدواژه ها
سرمایه اجتماعی، قابلیت یادگیری سازمانی، دانش‌آفرینی.
وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه شفاهی